Ustawa o postępowaniu kompensacyjnym w
podmiotach o szczególnym znaczeniu dla
polskiego przemysłu stoczniowego weszła w
życie 6 stycznia 2009 r. W ramach działań
osłonowych zapewniono stoczniowcom
jednorazowe odszkodowanie (wynoszące od 20 do
60 tys. netto w zależności od stażu pracy i
terminu przystąpienia do programu odejść
dobrowolnych) oraz pakiet usług wspierających
znalezienie nowego miejsca pracy połączony ze
świadczeniem wypłacanym co miesiąc (liczone
jak ekwiwalent za urlop, ale nie wyższe niż
dwukrotność minimalnego wynagrodzenia za
pracę, wypłacane do momentu znalezienia
pracy, ale nie dłużej niż przez pół roku).
W procesie restrukturyzacji przemysłu
stoczniowego pracę straciło ponad 9 tys.
osób, w tym 5 125 osób ze Stoczni Gdynia
S.A. i 3 977 osób ze Stoczni
Szczecińskiej Nowa Sp. z o.o. Do Programu
Zwolnień Monitorowanych przystąpiło w sumie
ponad 8 tys. byłych pracowników obu
stoczni.
W ramach Programu Zwolnień Monitorowanych
wypłacane były świadczenia ze środków z
Funduszu Pracy oraz uruchomiono wsparcie
szkoleniowo-doradcze finansowane ze środków
Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki
Europejskiego Funduszu Społecznego. Nadzór
nad całością programu sprawowała Agencja
Rozwoju Przemysłu, a w zakresie organizacji
szkoleń i usług doradczych dla stoczniowców
program realizowała firma DGA S.A.
Projekt realizowany był w dwóch głównych
fazach:
Pierwsza,
realizowana od momentu startu projektu do
końca 2009 r., polegała na opracowaniu
metodologii Indywidualnej Ścieżki Aktywizacji
oraz organizacji sesji doradztwa zawodowego i
szkoleń zawodowych dostosowanych do
indywidualnych potrzeb uczestników programu.
W tej części programu wzięło udział 8 004
stoczniowców, w tym 3 588 osób stanowili
pracownicy byłej Stoczni Szczecińskiej Nowa
Sp. z o.o. (90 proc. z ogółu zwolnionych) i
4 416 pracowników Stoczni Gdynia S.A.
(86% ogółu zwolnionych pracowników).
Druga,
prowadzona w 2010 r., skoncentrowana była na
uzupełnieniu kompetencji uczestników programu
potrzebnych na konkretnych stanowiskach
pracy, zgłoszonych w formie promesy
zatrudnienia przez przedsiębiorcę. Oferty
pracy pozyskiwane przez DGA i PUP
udostępniane były w "jednym okienku" w
Centrach Ofert Zatrudnienia w Gdyni i
Szczecinie. W tej części projektu wzięło
udział 7 900 osób, w tym 4 342
pracowników byłej Stoczni Gdynia S.A. i
3 558 pracowników Stoczni Szczecińskiej
Nowa Sp. z o.o.
Każda z osób, które utraciły pracę, w wyniku
ustawy kompensacyjnej miała do wyboru szeroką
i zróżnicowaną ofertę programów pomocowych. W
ramach prowadzonych działań uwzględniano
zarówno potrzeby uczestników programu, jak i
pracodawców.
W ramach programu:
-
zorganizowano 20 681 spotkań
doradczych - 9 304 dla pracowników
Stoczni Szczecińskiej i 11 377 dla
pracowników Stoczni Gdynia,
-
zorganizowano szkolenia indywidualne i
grupowe, w których wzięło udział łącznie
7 579 osób. Szkolenia miały
charakter szkoleń zawodowych (np.
spawalnicze, obsługa maszyn ciężkich,
uprawnienia do kierowania pojazdami,
księgowe), jak i podnoszących
umiejętności i kompetencje (np.
komputerowe, nauka języków obcych) byłych
pracowników stoczni,
-
przeprowadzono 433 warsztaty
aktywizująco-motywacyjne, w których
wzięło udział 3 881 osób,
-
udzielono wsparcia psychologicznego 310
osobom (783 spotkania z psychologami).
Kluczowym problemem w realizacji programu
była sytuacja na rynku pracy - w efekcie
kryzysu gospodarczego znacząco zmniejszyła
się liczba ofert pracy. Również nastawienie
stoczniowców - brak zainteresowania
szkoleniami, niska gotowość do zmiany zawodu
i miejsca zatrudnienia, chęć korzystania
przez maksymalnie długi okres z wypłaty
świadczeń (do 6 miesięcy, ponad 2 000 zł
miesięcznie) - skutkowało nie podejmowaniem
zatrudnienia w zawodach pozastoczniowych.
Z danych uzyskanych z Powiatowych Urzędów
Pracy (PUP-y) wynika, że w momencie
zakończenie pośrednictwa pracy przez DGA (maj
2010 r.) z 3588 osób wcześniej pracujących w
Stoczni Szczecińskiej Nowa, które przystąpiły
do Programu, pracę podjęło 1039 byłych
stoczniowców. W rzeczywistości osób, które
znalazły pracę może być więcej, bo nie
wszystkie o fakcie podjęcia zatrudnienia
informują Powiatowe Urzędy Pracy czy DGA. Co
do tych osób PUP-y, na podstawie na bieżąco
weryfikowanych informacji, przyjmują
domniemanie o zatrudnieniu. Z ich szacunków
wynika, że takich osób może być 388.
W maju 2010 r. w województwie
zachodniopomorskim nadal było
zarejestrowanych w PUP-ach 1195 osób spośród
3977 pracowników, którzy w rezultacie
restrukturyzacji polskiego przemysłu
stoczniowego stracili pracę w Stoczni
Szczecińskiej Nowa. Oznaczało to, że jedynie
jedna trzecia osób zwolnionych ze Stoczni
Szczecińska Nowa nie znalazła zatrudnienia.
W tym samym okresie w Gdyni 1 312
uczestników projektu przekazało informację o
podjęciu zatrudnienia, a w stosunku do
kolejnych 222 osób istniało uzasadnione
domniemanie, że podjęły pracę lub uruchomiły
działalność gospodarczą. Spośród ponad 5,1
tys. osób zwolnionych ze Stoczni Gdynia do
maja w Powiatowych Urzędach Pracy
zarejestrowanych było jedynie 1 426 osób
(niespełna 28% ogółu wcześniej zatrudnionych
w Stoczni Gdynia).
Obecnie trwa ostateczne podsumowanie efektów
uruchomionego w ramach Programu Zwolnień
Monitorowanych pośrednictwa pracy.
Najważniejsze wnioski z realizacji projektu
są następujące:
-
docelowy rynek pracy nie będzie rynkiem
produkcji stoczniowej i choć stoczniowcy
mają wysokie i niejednokrotnie
poszukiwane na rynku kwalifikacje,
istotnym problemem jest ich niska
mobilność i elastyczność (gotowość
podjęcia pracy odmiennej od dotychczas
wykonywanej),
-
stoczniowcy, podobnie jak inne grupy
zawodowe, nie są gotowi do samodzielnego
podjęcia ryzyka związanego z
zatrudnieniem w formie innej niż umowa o
pracę, z kolei taka forma dla pracodawców
staje się zbyt droga i ryzykowna. Ze
strony pracodawców rośnie popyt na
alternatywne, elastyczne formy
zatrudnienia,
-
brak jest na rynku pracy sprawnych oraz
wiarygodnych organizatorów pracy
zapewniających jej godne warunki (dla
pracowników) oraz gwarantujących jej
wysoką jakość (dla pracobiorcy).
Na podstawie doświadczeń projektu można
sformułować rekomendacje:
-
konieczne jest zwiększenie dostępności
wiedzy o jakości i skuteczności
zastosowanych instrumentów, przy czym
najlepszym sposobem jest upowszechnianie
dobrych praktyk,
-
rekomendowanym rozwiązaniem jest
zawiązywanie lokalnych/regionalnych
"paktów dla zatrudnienia" (wynikających
ze specyfiki branży, regionu,
przedsiębiorstwa),
-
celem i adresatem (i przedmiotem oraz
partnerem) działań powinna być rodzina, a
nie jednostka,
-
należy właściwie zarządzać konkurencją
- działania powinny się wspierać i
uzupełniać, a konkurencja nie zawsze jest
ścieżką wzrostu efektywności.
Prezentacja z konferencji do
pobrania.